ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ «ΦΟΝΙΑΣ» ???
(ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ?)
Συγγραφή-επιμέλεια κειμένου:
Μαρία-Φιλομήλα Κερεμέζη
Εκπαιδευτικός, MSc Forensic Psychology, Mέλος του ΚΕ.ΜΕ
Γράφοντας πριν από περίπου 2.000 χρόνια, ο Ρωμαίος φυσιοδίφης και φιλόσοφος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ανέπτυξε τη θεωρία, ότι η πανσέληνος επηρεάζει την υγρασία του εγκεφάλου και κατ’ επέκταση, τα ανθρώπινα συναισθήματα. Στη συνέχεια, στον 17ο και 18ο αιώνα -και παρά την απομάκρυνση από τις προκαταλήψεις κατά την εποχή της Αναγέννησης- οι γιατροί Richard Mead και James Gibbs, ισχυρίστηκαν, ότι ορισμένες περίοδοι του ηλιακού και του σεληνιακού κύκλου, προκαλούν συγκεκριμένες παθήσεις, όπως επιληψία, χοιράδωση και υστερία. Ο αγγλικός όρος «lunacy» μάλιστα, ο οποίος σημαίνει «τρέλα» προέρχεται από τη λατινική λέξη για το φεγγάρι – «luna». Σήμερα, η λαϊκή σοφία εμμένει στην ιδέα ότι η τροχιακή θέση της Σελήνης επηρεάζει τη διάθεση.
………………
Αλλά, το κάνει πραγματικά;
Σύμφωνα με τον Eric Chudler, νευροεπιστήμονα και ερευνητή αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό «σχεδόν σίγουρα όχι». Αντιθέτως, όπως ισχυρίζεται η κ. Διονυσία Σπινέλλη, καθηγήτρια της Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών: «Ο πατέρας της γαλλικής εγκληματολογικής στατιστικής, Α. Quetelet, διατύπωσε το 1800 τον «θερμικό νόμο της εγκληματικότητας» : τους θερμούς μήνες, δηλαδή, υπερτερούν τα εγκλήματα κατά του προσώπου, και τους κρύους τα εγκλήματα κατά της περιουσίας». Τη διαφορά, την ερμήνευσε με βάση τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων, οι οποίες γίνονται πιο αισθητές τους χειμερινούς μήνες, ενώ, πάντα, κατά τον Quetelet, η βία των παθών υπερτερεί κατά τους θερινούς.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, πολλοί εγκληματολόγοι, από τον Cesare Lombroso και τον Enrico Ferri μέχρι τον Gustav Aschaffenburg, υπήρξαν υπέρμαχοι του θερμικού νόμου, αποδίδοντας στην υπερβολική ζέστη την αύξηση της ευερεθιστότητας και τα χαμηλά επίπεδα κοινωνικής αναστολής, με αποτέλεσμα την αδυναμία ελέγχου των παρορμήσεων.
Με βάση αυτήν τη θεωρία, ορισμένα από τα εγκλήματα, που συντάραξαν το πανελλήνιο εν μέσω καλοκαιριού, ήταν τα παρακάτω :
• τον Ιούλιο του 1996, ο 54χρονος Απόστολος Κοσμάς δολοφόνησε με τσεκούρι τον 29χρονο γιο του, που έπασχε από σχιζοφρένεια, τεμαχίζοντας με μαχαίρι το πτώμα του. προκειμένου να εξαφανίσει τα ίχνη.
• Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, ο 24χρονος φοιτητής Θεόφιλος Σεχίδης, εξόντωσε σε διάστημα δύο ημερών την οικογένειά του, τεμαχίζοντας στη συνέχεια τα πτώματα και οδηγώντας τα στη χωματερή του νησιού. «Ηθελαν να με βγάλουν από τη μέση. Πρόλαβα και τους σκότωσα πρώτος», είχε δηλώσει στους αστυνομικούς, που τον συνέλαβαν.
• Στις 22 Ιουλίου του 1997, η Κάτια Γιαννακοπούλου, παντρεμένη και μητέρα ενός αγοριού, εκτέλεσε με πέντε σφαίρες έξω από το σπίτι του στη Ν. Σμύρνη, τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ελευθεριάδη, με τον οποίο διατηρούσε ερωτικό δεσμό για μεγάλο χρονικό διάστημα. «Αν μπορούσα να τον αναστήσω με πέντε φιλιά ποτισμένα από το αίμα της μετανιωμένης μου καρδιάς θα το έκανα» είχε δηλώσει μετά την πράξη της.
• Την 1η Αυγούστου του 1997, ο μουσικοσυνθέτης Άκης Πάνου σκότωσε τον 35χρονο Σωτήρη Γιαλαμά με τον οποίο διατηρούσε δεσμό η 20χρονη κόρη του Ελευθερία.
Ο καθηγητής Ψυχιατρικής, κ. Β. Αλεβίζος, κάνει λόγο για ψυχοπαθολογικές συμπεριφορές, που εκδηλώνονται λόγω υψηλών θερμοκρασιών: «Πρόκειται για συμπτώματα ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς που εκδηλώνεται με μεγαλύτερη ευκολία στη διάρκεια του καλοκαιριού. Η ηλιοφάνεια, οι υψηλές θερμοκρασίες και κυρίως η αλλαγή του καθημερινού ρυθμού ζωής λόγω διακοπών αποτελούν τις βασικές αιτίες για την εποχική αύξηση της εγκληματικότητας» υποστηρίζει η ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια
Αντίθετα, ο κοινωνιολόγος, Emile Durkheim, εξέτασε προσεκτικά τα δεδομένα σχετικά με το έγκλημα και τις αυτοκτονίες (οι οποίες ,επίσης, υποστηρίχθηκε, ότι αυξάνονται κατά τους θερινούς μήνες) , και κατέληξε στο συμπέρασμα ,ότι τα περιστατικά επιθετικότητας, τα εγκλήματα κατά της ζωής και οι αυτοκτονίες, που, κατά τους μελετητές αυξάνονται σε συγκεκριμένα κλίματα και συγκεκριμένες εποχές του χρόνου, δεν συμβαίνουν κατ’ ανάγκην εξαιτίας των κλιματικών συνθηκών. Ταυτόχρονα, ο Durkheim έδειξε, ότι διαφορετικές υποκουλτούρες σε κάθε πληθυσμό, εμφανίζουν διαφορετικά επίπεδα επιθετικότητας, στις ίδιες κλιματικές συνθήκες. Υποστήριξε, δηλαδή, ότι δεν είναι το κλίμα, αλλά η πολιτισμική κοινωνική δραστηριότητα των ανθρώπων, που ζουν σε αυτό το κλίμα, η οποία ενισχύει ή αποτρέπει την επιθετικότητα.
(Στοιχεία για το παρόν άρθρο αντλήθηκαν από το : criminal-justice.iresearchnet.com.)
διαβαστε περισσότερα
idimokratia.gr-Όλες οι ειδήσεις. Οι κορυφαίες και οι σημαντικότερες ειδήσεις
