“Όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…” Γεννήθηκε στις δύσκολες μέρες της δεκαετίας του 50′ και συγκεκριμένα στις 21 Ιουνίου του 1950 στη Βάστα Αρκαδίας. Η φτώχεια ήταν κάτι που εκείνη την εποχή επικρατούσε σε όλη σχεδόν την Ελλάδα, αυτό ανάγκασε τους γονείς του να μετακομίσουν στην Αθήνα όταν ήταν 7 χρονών.
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Βασίλης από δηλώσεις γι αυτά τα χρόνια είχε αναφέρει τις δυσκολίες των γονιών του να τα βγάλουν πέρα αφού σχεδόν έλειπαν όλη μέρα για να μπορέσουν να τα καταφέρουν. Σχεδόν τρία χρόνια στην Αθήνα οι γονείς του μετά από κλήρωση κερδίζουν στις εργατικές κατοικίες της Νέας Φιλαδέλφειας ένα διαμέρισμα και τότε όλα αλλάζουν. Η Νέα Φιλαδέλφεια δεν έχει καμία σχέση με το χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης αλλά και τη Αγία Παρασκευή, στα 12 έρχεται η πρώτη του κιθάρα.
Το σημαντικότερο όμως χαρακτηριστικό της δεκαετίας του 60΄είναι ότι δημιουργούνται και είναι της μόδας διάσημα συγκροτήματα της Ροκ. Γενικότερα όμως η μουσική υπάρχει σχεδόν παντού στο κόσμο και μεταφέρεται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς.
Έτσι όλοι οι νέοι μουσικοί, ήθελαν να μάθουν και να μιμηθούν αυτά τα συγκροτήματα ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η δημιουργία πολλών συγκροτημάτων στην Αθήνα. Έτσι με τα παιδιά της γειτονιάς του δημιούργησαν τα “σταυρόλεξα” τους γνωστούς “CROSSWORDS”.
Για όλα αυτά τα χρόνια τα παιδικά αλλά και της εφηβείας έχει μιλήσει πολλές φορές σε συνεντεύξεις του σε τηλεόραση, ραδιόφωνο κ.α Είναι χρόνια που τα αναπολεί σε κάθε ευκαιρία. Αυτό φαίνεται και σε κάποια τραγούδια σε στίχους όταν πια είχε γίνει γνωστός “Γεννήθηκα σε ένα χωριό, Τετάρτη μεσημέρι, γιατρός δεν με ξεπέταξε μα μιας μαμής το χέρι. Οι συγγενείς μαζεύτηκαν από νωρίς στο σπίτι.
Πως είναι έτσι το παιδί, και τι μεγάλη μύτη”, όπως και το “σφεντόνα” αυτά και άλλα πολλά.
Η συνέχεια ακόμα δεν ήταν με ροδοπέταλα στρωμένη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου περνάει σχεδόν από τα περισσότερα στέκια καλής μουσικής, γνωρίζεται και συνεργάζεται με ονόματα όπως Σαββόπουλος, Γιάννη Αργύρη, Χωματά, Βιολάρη κ.α Ο δίσκος που επιθυμούσε όμως δεν έρχονταν καθώς οι δισκογραφικές εταιρίες θεωρούσαν τη φωνή του εκτός εποχής, ακατάλληλη για εκείνη την περίοδο.
Μετά τη στρατιωτική ζωή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου άρχιζε να παίζει και πάλι σε διάφορα μέρη όπως στη πλάκα στην Αθήνα, αυτό βέβαια δεν τον ικανοποιούσε έτσι αποφάσισε να φύγει για τη Γερμανία και μάλιστα χωρίς χρήματα στη τσέπη. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα αφού τραγουδούσε για να καταφέρνει να επιβιώσει μέρα με την μέρα, Φρανκφούρτη, Μόναχο ήταν οι στάσεις στη Γερμανία.
Στο Μόναχο του δόθηκε η ευκαιρία να τραγουδήσει σε στέκι όπου σύχναζαν κυρίως φοιτητές και κόσμος που άκουγε κυρίως Θεοδωράκη.
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ 70′ ΚΑΙ 80′
Η δεκαετία του 70′ ήταν ίσως η πιο σημαντική της ζωής του αφού εκεί έβαλε τις βάσεις αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι γνώρισε και συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα όπως Θεοδωράκης, Μάνος Λοΐζος, Θάνος Μικρούτσικος, που του έδωσαν εκείνη την ώθηση ώστε ο Βασίλης να είναι ο πιο αγαπητός σε όλους τους νέους και όταν λέμε νέους σε όλο το φάσμα της.
Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του ιδίου του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ο Θεοδωράκης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του Ως τραγουδιστής. Η γνωριμία οφείλεται στο θράσος του Παπακωνσταντίνου όταν βρέθηκε στη Γαλλία και ένα πρωί του χτύπησε τη πόρτα λέγοντάς του ότι: “γεια σας είμαι τραγουδιστής”.
Ο Μίκης ακούγοντας τον, του άρεσε και τον πήρε μαζί του σε περιοδείες σε Ευρώπη και Αμερική και φυσικά τον βοήθησε επιτέλους στο να ανοίξουν οι πόρτες των δισκογραφικών εταιριών. Με το τέλος της χούντας ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου επιστρέφει στην Ελλάδα όπου σχεδόν τη γυρίζει ολόκληρη κάνοντας συναυλίες αλλά και περιοδείες με το Θεοδωράκη σε Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία.
Επίσης το ονειρό του επιτέλους για δίσκο γίνεται πραγματικότητα, η παρουσία του πλέον στη μουσική και στη δισκογραφία είναι γεγονός.
Η δεκαετία του 80΄τον κάνει πλέον γνωστό σε όλο το μουσικό κοινό και τραγούδια “ύμνοι” παραμένουν αναλλοίωτα μέχρι και σήμερα, με ουσία, στίχο και σκηνική παρουσία αξιοζήλευτη. “Τα χαιρετίσματα” το 1987 ήταν ίσως ο πιο εμπορικός δίσκο του αλλά και ο δίσκος που αποτύπωσε τη ροκ πλευρά του. Τραγούδια του γνωστά από εκείνη τη δεκαετία είναι: “Ο Κουρσάρος”, “η Στέλλα”, “σε ακολουθώ”, “ο Σεμπάστιαν” κ.α από το δίσκο “Φοβάμαι” και από τα “χαιρετίσματα”, το ομώνυμο αλλά και το “θα έρθω να σε βρω” κ.α Η Επόμενη δεκαετία του 90΄, έρχεται με κεκτημένη ταχύτητα, δίσκοι με πωλήσεις συναυλίες που γεμίζουν στάδια αλλά και στη προσωπική του ζωή ο Γάμος με την Ελένη Ράντου.
Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση και να γράψουμε ότι το διάστημα που βρισκόταν στη Γερμανία γνωρίζει, και ερωτεύεται τη Μαρία Λεβίδη όπου και έμειναν μαζί 7 χρόνια. Το 1994 όμως παντρεύεται την Ελένη Ράντου και το 1996 έρχεται στο κόσμο η κόρη του η Νικολέτα.
Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Αυτό έδωσε τη δύναμη για μια συνέχεια που ίσως και ο ίδιος δεν τη περίμενε.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μέχρι και σήμερα είναι τόσο αγαπητός που γεμίζουν οι χώροι των συναυλιών του και το σημαντικότερο; Το πάθος του στη σκηνή είναι κάτι που μας εντυπωσιάζει και κάνει όλους όσους είναι παρών να φεύγουν με τις καλύτερες αναμνήσεις. Δεν μιλάμε για τους δίσκους οι οποίοι γίνονται ανάρπαστοι όταν κυκλοφορούν.
Ο Παπακωνσταντίνου είναι ένας καλλιτέχνης που κατάφερε να βάλει τη δική του προσωπική σφραγίδα και να δημιουργήσει το δικό του μουσικό ύφος χωρίς αντιγραφές και μιμήσεις. Η Αγάπη του κόσμου γι αυτόν μεγάλη και αυτό φαίνεται με πολλούς τρόπους και ένας από αυτούς ήταν το 2005 όταν έκλεινε 30 χρόνια στη δισκογραφία με μια μοναδική συναυλία στο Ηρώδειο.
Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αγαπήθηκε όμως και από δημιουργούς, συνθέτες και άλλους καλλιτέχνες και αυτό φαίνεται μέσα από τις συνεργασίες του. Τα μεγαλύτερα ονόματα της καλής ελληνικής μουσικής μαζί του σε αυτή τη πορεία. Αυτό όμως που ίσως πρέπει να κρατήσουμε όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, είναι ότι: Ο Μίκης Θεοδωράκης, οι συνθέτες Μάνος Λοΐζος και Θάνος Μικρούτσικος αλλά και ο Άσιμος Νικόλας ήταν αυτοί που τον επηρέασαν και του διαμόρφωσαν τη προσωπικότητα στη μουσική.
