[Για όλα τα νεκρα παιδιά, που δεν φεύγουν ποτέ]
Η Ελευθερία μας
Η Ελευθερία μας βιάστηκε.
Την πήραν παρτούζα οι προμελετημένες ορέξεις μας.
Διαπομπεύτηκε σε χρηματιστήρια και εκκλησίες.
Τρώει όνειρα,
κατουράει ελπίδες και φτύνει τα δόντια της.
Η Ελευθερία άλλαξε όνομα.
Τώρα λέγεται στόχος.
Γύπες θέλουν τα μάτια της.
Εκτελέστηκε με εξοστρακισμό σφαίρας.
Παιδόφιλοι μπάτσοι την γλεντάνε στα στενά.
Ντύθηκε ψηφοφόρος.
Μα αντί για ψηφοδέλτιο,
δίπλωσε κι έριξε ένα πουλί μέσα στην κάλπη.
Η Ελευθερία μας έβγαλε μόνη της την μήτρα της.
Σ’ ένα χωράφι, Δευτέρα πρωί.
Γιατί δεν ήθελε να γεννά άλλα σκυμμένα κτήνη.
Κι έπαψε να αδημονεί.
Αρκέστηκε στο σκοτάδι μας.
Λύγισε.
Πια δεν είναι Ελευθερία.
Είναι τράπεζα.
Έχει κάγκελα, κάμερες και προδότες.
Δεν τραγουδά, δεν αλητεύει, δεν μεθάει, δεν ξεσηκώνει.
Έχει πεθάνει.
Άψυχη στέκει στο παρόν.
Μετρώντας μοιρολόγια στο αποτρόπαιο μέλλον.
TK
