Τι έγινε το 2008 στο Βουκουρέστι για τα Σκόπια – Η εθνική γραμμή Καραμανλή
Το ημερολόγιο έγραφε 3 Απριλίου 2008 όταν ο κ. Κώστας Καραμανλής ξεκαθάρισε την ελληνική θέση για το θέμα των Σκοπίων στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι.
Τι είχε συμβεί στο Βουκουρέστι το 2008
Η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας είχε εκφράσει από καιρό την πρόθεσή της για να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Εκκρεμούσε όμως το πρόβλημα της ονομασίας της που προέβαλε η ελληνική πλευρά και το οποίο δεν είχε λυθεί παρά τις διαπραγματεύσεις που είχαν πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Η ελληνική κυβέρνηση είχε δηλώσει πριν από τη σύνοδο κορυφής την πρόθεσή της να ασκήσει βέτο στην ένταξη της ΠΓΔΜ, λόγω του ονόματος.
Βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ
Παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ ο Έλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής στο επίσημο δείπνο εργασίας της πρώτης ημέρας της συνόδου ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ από τη στιγμή που δεν έχει εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση, στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και ότι οποιαδήποτε λύση βρεθεί θα πρέπει να έχει την έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να είναι μόνιμη και όχι προσωρινή.
Υπουργός Εθνικής Άμυνας ήταν στην κυβέρνηση Καραμανλή του 2008 ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης και υπουργός Εξωτερικών η Ντόρα Μπακογιάννη.
Την ελληνική θέση στο Βουκουρέστι στήριξε η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γερμανία και η Γαλλία. Μάλιστα ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί δήλωσε χαρακτηριστικά: «είμαστε αλληλέγγυοι με τους Έλληνες, πιστεύουμε ότι πρέπει να βρεθεί λύση. Έχω ουγγαρέζικες ρίζες, αλλά έχω και ελληνικές και τις αποδέχομαι πλήρως». Την αντίθεσή τους στη στάση της Ελλάδας έδειξαν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Σλοβενία, η Τσεχία, η Εσθονία και η Λιθουανία ενώ οι υπόλοιπες χώρες κράτησαν σχετικά ουδέτερη στάση.
Την επόμενη ημέρα ο τότε πρωθυπουργός απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.
Τα αντίποινα του Προέδρου Μπους για το Βουκουρέστι
«Αντίποινα» της κυβέρνησης Μπους στην κυβέρνηση Καραµανλή για το ΝΑΤΟΪΚΟ «βέτο»του Βουκουρεστίου απέναντι στην ΠΓ∆Μ ήταν το «κόψιµο» της Ελλάδας από το πρόγραµµα visa – waiver (κατάργηση της βίζας για τους Έλληνες που ταξιδεύουν στις ΗΠΑ) τον Οκτώβριο του 2008, την ώρα που επτά άλλες χώρες γίνονταν δεκτές. Όπως παραδέχεται σε τηλεγράφηµα που διέρρευσε από το Wikileaks ο αµερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, η οργή της κυβέρνησης Μπους «είναι αυτή που καθυστερεί την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραµµα».
Προκύπτει ακόµη ότι ενώ η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να ψηφίσει τον Σεπτέµβριο του 2009 µε αµερικανική πίεση µια σειρά «αµφιλεγόµενων νοµικά συµφωνιών» –όπως τις χαρακτηρίζει η Ντ. Μπακογιάννη – για ανταλλαγή στοιχείων και έκδοση εγκληµατιών, εντούτοις δεν υπήρξε αποτέλεσµα.
Όπως προκύπτει από εµπιστευτικό τηλεγράφηµα (στις 29 Απριλίου του 2009), ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ αναγνωρίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην αναµονή για την άρση της βίζας και την είσοδο στο πρόγραµµα visa – waiver από το 1999 και ότι τα προβλήµατα ασφαλείας και η έλλειψη βιοµετρικών διαβατηρίων, σε συνδυασµό µε τις εξελίξεις µετά την 11η Σεπτεµβρίου ήταν αυτά που την κράτησαν εκτός για τόσο καιρό. Προσθέτει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή της λίστας για είσοδο στο πρόγραµµα το 2005 και ότι η ειδική οµάδα που επισκέφθηκε την Ελλάδα το 2007 την αξιολόγησε θετικά. Ωστόσο, το θέµα παρέµενε σε εκκρεμµότητα λόγω «πολιτικών και γραφειοκρατικών καθυστερήσεων».
Ο Σπέκχαρντ, ωστόσο, επιβεβαιώνει την αίσθηση ότι όταν η Ελλάδα «κόπηκε» από το πρόγραµµα τον Οκτώβριο του 2008, την ώρα που άλλες επτά ευρωπαϊκές χώρες εγκρίθηκαν (ανάµεσά τους οι Τσεχία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία), αυτό συνέβη λόγω του βέτο στο Βουκουρέστι. Σηµειώνει χαρακτηριστικά: «Η οργή της κυβέρνησης Μπους για το ελληνικό βέτο στο ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2008 για την αίτηση της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας, λόγω του ονόµατος, επιβράδυνε την υποψηφιότητα της Ελλάδας για το πρόγραµµα. Η Ελλάδα δεν ήταν ανάµεσα στις έξι ευρωπαϊκές χώρες και τη Νότια Κορέα που προσκλήθηκαν στο πρόγραµµα τον Οκτώβριο του 2008, ένα βήµα που ερµηνεύθηκε στην Ελλάδα ως πολιτική “τιµωρία”».
=====
Ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους και η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις είχαν φθάσει στο Βουκουρέστι, με τη μισή κυβέρνηση των Σκοπίων ως συνοδεία, βέβαιοι ότι θα επιτύχουν τη λύση για το όνομα που επιθυμούσαν, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Τζ. Μπους είχε προαναγγείλει δύο μέρες πριν σε μεγάλη γερμανική εφημερίδα και είχε ετοιμάσει φαγοπότι από την Ουκρανία για το Βουκουρέστι βέβαιος ότι την άλλη μέρα τα Σκόπια θα λέγονταν Μακεδονία.
Δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι ο Καραμανλής θα αντιδρούσε. Προφανώς είχαν ως «πρότυπο» την υποχωρητική και βολική στάση του Γ. Παπανδρέου από τη θητεία του ως υπουργού Εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη. Και όχι μόνο…
Συνέβη λοιπόν το αναπάντεχο για κάποιους: Ο Κώστας Καραμανλής, στην αρχή κιόλας της συνεδρίασης, έθεσε με σαφήνεια το ζήτημα ότι η Ελλάδα δεν ήταν, σε καμία περίπτωση και με οιοδήποτε πολιτικό κόστος, διατεθειμένη να συζητήσει, εν όψει της σχεδιαζόμενης διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.
Και τούτο διότι, όπως ο Κ. Καραμανλής τόνισε ρητώς, το ΝΑΤΟ ήταν –και πάντα είναι– αναρμόδιο forum ως προς την επίλυση του ονόματος των Σκοπίων. Και το ζήτημα αυτό ανάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του ΟΗΕ, ο οποίος και έχει αναλάβει τη σχετική πρωτοβουλία με μεσολαβητή τον κ. Μ. Νίμιτς!
Ο Κ. Καραμανλής υποστήριξε μια αυτονόητη αλήθεια
Εκεί έληξε η συζήτηση.
Κανείς άλλος δεν παρενέβη για να μη συζητηθεί το θέμα του ονόματος των Σκοπίων. Άλλωστε κατά την επάνοδο του Κ. Καραμανλή στην Αθήνα η πατριωτική του στάση αναγνωρίσθηκε και χαιρετίσθηκε από όλους, ανεξαιρέτως. «Εχθρούς και φίλους»!
Σήμερα κάποιοι, ιδιοτελώς, επιχειρούν να αμφισβητήσουν εκείνη την εθνική επιλογή του Κ. Καραμανλή στο Βουκουρέστι για τα Σκόπια και προσποιούνται ότι δεν βλέπουν το αυτονόητο…
Ότι αν δεν έβαζε το βέτο ο Καραμανλής τα Σκόπια από τότε θα λέγονταν Μακεδονία.
