Και τελικά…δεν κατάλαβα πως άλλαζαν τα χρόνια τους μήνες στο ημερολόγιο,
σαν υποδήματα παλιά πού έλιωσαν στο περπάτημα των στιγμών.
Πέρασαν οι δεκαετίες,ξέφτισαν οι νεανικές και σφριγηλές αντοχές.
Είμαι σε απλές γραμμές…
Ενας υπνοβάτης στα σαλόνια της πραγματικότητας.
Ενας στιχο.. διώκτης,να κυνηγάω νοήματα στα σπαρμένα μελάνι χωράφια των λέξεων.
Ενας μελλοθάνατος ρομαντικός πριν την κρεμάλα της προοπτικής, καταδικασμένος ερήμην σε ισόβια ανεργία.
Ένας αδόκιμος κομπάρσος που επαναλαμβάνει παράλυτους διαλόγους σε θεατρικό κώμα.
Ενας πρωταγωνιστής,πού με μουδιασμένα κείμενα σύρεται στην σκηνή.
Ενας ικανός κυνηγός χαμένων ταλέντων στο μακρινό δάσος της οικο-λογικής έμπνευσης.
Ένας μισθοσυντήρητος αφηγητής περιστασιακών παρά δεδομένων ήχων.
Ενας Ροβινσώνας της κρίσης που κρυφά φυγάδευσε τον Χώκ Φιν στην καλύβα του άπιστου Θωμά.
Ενας εισαγγελικός καταπέλτης των βαρβάρων.
Ενας χρηματισμένος τραπεζίτης του ευαίσθητου συστήματος δανεισμού μελλοντικής ευημερίας.
Ειμαι μια ρυτίδα στο γέρικο πρόσωπο της εμπειρίας του μυαλού.
Μια συστάδα πρασίνου λόγου στην τσιμεντένια ακαταστασία της πόλης των ξύλινων γλωσσών.
Ενας ασήμαντος πελάτης στην ουρά των φόρων ύπαρξης
στις καπιταλιστικές αλυσίδες φυλάκισης ηθικής.
Μια αγωνιώδης κραυγή που συμ-πυκνώνει την σιωπή σε αθέατους ήχους όταν γύρω μου απλώνεται η σκλαβιά των αξιών
Ειμαι μια περιττή τραπεζική λεπτομέρεια στις ορέξεις των κεφαλαίων.
Ένας μηδενικός λογαριασμός με καταθέσεις ήθους σε βιβλιάριο ασθενείας των χαμένων δυνατοτήτων…
Ενας αδυσώπητος μαχητής,
των γραπτών στρατευμάτων οπλίτης σε ετοιμότητα.
Ένας πληρεξούσιος δικηγόρος της ευαίσθητης περιοχής των σφυγμών του διαδικτύου.
Γεώργιος Μιχαλόπουλος
