Οι δυσκολίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι του δρόμου του έρωτα. Η λύση θα ήταν να αφήσουμε κατά μέρος τη φαντασίωση ενός ιδανικού ζευγαριού, χωρίς συγκρούσεις διαρκώς ερωτευμένου. Η πραγματικότητα βελτιώνεται σημαντικά όταν αποφασίζω να απολαύσω αυτά που μπορώ, αντί να υποφέρω επειδή δεν πραγματοποιείται μία φαντασίωση ή μία αυταπάτη.
Η χειρότερη από τις αντιλήψεις που έμαθαν και μετέφεραν οι γονείς στα παιδιά τους είναι πως υποτίθεται ότι βρισκόμαστε στην αναζήτηση του άλλου μας μισού.
Γιατί να μην προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιον ολόκληρο αντί να συμβιβαστούμε με κάποιον μισό;
Η πρόταση είναι: στη ζωή μας ας κάνουμε το εφικτό… όσο γίνεται καλύτερο. Το να υποφέρω επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως εγώ τα είχα φανταστεί, δεν είναι μόνο ανώφελο, είναι και παιδαριώδες.
Η σχέση βοηθάει την προσωπική μας εξέλιξη, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Η σχέση προσθέτει. Γι’ αυτό αξίζει τον κόπο.
Αξίζει… τον κόπο (δηλαδή, αξίζει να κοπιάσουμε γι’ αυτήν). Αξίζει το βάσανο που προκαλεί. Αξίζει τον πόνο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Κι όλα αυτά αξίζουν, γιατί όταν θα τα έχουμε ξεπεράσει δεν θα είμαστε πια οι ίδιοι: θα έχουμε αναπτυχθεί, θα είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι, θα αισθανόμαστε πιο ολοκληρωμένοι.
Έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες και αγάπη, να ερωτεύεσαι τις διαφορές.
Η ελευθερία συνίσταται στο να είμαι σε θέση να επιλέγω ανάμεσα σε ό,τι είναι δυνατόν για μένα και να είμαι υπεύθυνος για την επιλογή μου.
Για να πετάξεις, πρέπει να πάρεις ρίσκα. Αν δεν θες να τα πάρεις, το καλύτερο πράγμα που σου μένει να κάνεις είναι να τα παρατήσεις και να συνεχίσεις απλά να περπατάς για πάντα.
Η μνήμη είναι πολλές φορές μεροληπτική και άδικη, όταν κρίνει τα γεγονότα λαμβάνοντας υπόψιν μόνο τις πληροφορίες που οδηγούν στο συμπέρασμα που είχαμε ήδη διαλέξει από πριν.
Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι και μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να απολαύσεις όσα έχεις. Γι αυτό μαθαίνουμε ότι η ευτυχία θα έρθει όταν ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει. Κι επειδή πάντα κάτι λείπει, ξαναγυρίζουμε στην αρχή και δεν απολαμβάνουμε ποτέ τη ζωή.
Ο πιο απλός αλλά παραπλανητικός τρόπος να πετύχω τον στόχο μου είναι να ρίξω πρώτα το βέλος στο δέντρο και μετά να ζωγραφίσω τους κύκλους γύρω του.
