Η απο-στολή εργασίας του ρομαντισμού δεν εξετελέσθη.
Μια εξομολόγηση στον καθρέφτη της εύθραυστης συνείδησης ίσως να ραγίσει τις αντοχές,
οι ρωγμές στα τοιχώματα της αντίληψης μη επισκευ-άσιμες.
Βρίσκεις με τον μαγνητικό τομογράφο της έκφρασης τα υπο-λήμματα των λέξεων στα οστά της έμπνευσης,
εντοπίζεις τα κοιτάσματα ευαισθησίας με την χρήση ανιχνευτή μετάλλων ύπαρξης.
Ψήγματα ανθρωπισμού στα σωθικά της ωριμότητας,
εκμεταλλεύσιμες πηγές θετικής ενέργειας στα έγκατα του υποσυνείδητου ζητούν εργάτες στοχασμού για να εξορυχθούν στο φώς της πραγμάτωσης.
Διοχετεύω στους αγωγούς της ενατένισης φυσικό αέριο ελευθερίας,
καύσιμη ύλη στο ζεστό μου σώμα τα αμόλυβδα βράδια.
Δια-τελώ ημιτελές καθήκον ενώπιον της αυστηρής πραγματικότητας,
στα θρανία της βουλιμικής αιωνιότητας σπαταλώ τα γόνιμα χρόνια της μεθοδικής δια-πίστωσης γεγονότων,
πειθαρχώντας στις αυστηρές επιταγές της Τράπεζας σφ-αλμάτων,
με σφραγισμένα γραμμάτια αισιοδοξίας.
Προσηλώνομαι στα λογιστικά μου βιβλία Α κατηγορίας υπο-χρεώσεων,
με νηφαλιότητα αντιμετωπίζω τα βεβαιωμένα μου χρέη προς την ευφορία δοτικότητας.
Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου,
θα σαλπάρω λαθραία σαν τα τσιγάρα της μοναξιάς που καίνε τα χείλη της ελπίδας,
απ τις στάχτες στο τασάκι της γραφής θα ξαναγεννηθώ σαν τούτο εδώ το ποίημα.
Σας το αφιερώνω
Γεώργιος Μιχαλόπουλος
