Ψαχνοντας για τις χαρες τους φοβους και τα ονειρα,
ανακατευω την τραπουλα της παρτιδας,
και κερδιζω στα σημεια εκεινα,
που ειμουν ο ασσος του εαυτου μου!
Τρυπωνα στο παντου και παντα,
αναμεσα στους ανθρωπους, γινομουν μπαλαντερ,
και ζουσα οπως ηθελα απο παιδι,
να μυριζω την ζωη και τα γελια τους, τις σκεψεις τους, τους πονους!
Στο φως και στο σκοταδι ντυνομουν τη ζωη!
Παρατηρητης η παικτης αναλογως με το ταιριασμα!
Θαμωνας η επισκεπτης στις αξιες!
Κομπαρσος η πρωταγωνιστης,
μα στο τελος ψυθιριζα παντα την ατακα μου στη μνημη!
‘Μαθε, ζησε, δωσε, αγαπησε’
Το διπλο, αλλοτε στις χαρες κι αλλοτε στο πονο!
Κρατησα καλα τα ομορφα, κι’ υστερα ανεμελα να φευγουν οι εποχες!
Στη φιλια κερδισμενος και στο συμβιβασμο χαμενος!
Στις φιγουρες, αποθηκευτηκαν οι θυμισες και οι πονοι, τα τραγουδια μου!
Οι φοβοι αργοσβηναν αφηνωντας μονο τα ιχνη!
Μη μπορωντας να τρομαξω ματωνα στην επιθυμια της βουης!
Μα η διαθεση στο αιμα, αναβλυζε στο τελος, ισοροπωντας μου τις θλιψεις!
Αυταρεσκεια κι’ ανυπομονησια η πυξιδα μου εδειχνε συχνα τις χαρακιες!
Πεισμα και συνεπεια, συνεχεια, αναμονη, στο ονειρο που δεν ηρθε ακομα!
Κι’ αισιοδοξια οποτε μπορουσε να αξιζει μια στιγμη!
Τωρα, στο δεκα το καλο, βραβευω την υπομονη, μα και τα λαθη!
Μες’ στο παλμο των θελων μου, απο αποσταση εμπειριας,
παλι, η συμμετοχη στο αγνωστο, η γοητεια στο κρυφο,
και μαθητευω για τον τονο,
στη συνεχεια μιας νεας αφετηριας, μιας αλλης περιεργιας!
