«Χειμωνιάζει»
Ανεβαίνω βουνά ψηλά
Δασωμένα
Βουνά αφιλόξενα
σαν σπίτια εγκαταλειμμένα
Σέρνω τη λύπη μου
στα χιονισμένα τοπία
και βάφω ασπρες τις μέρες μου
Οταν τη νύχτα αποκαμωμένη
ξαπλώνω στις κουφάλες
των δέντρων
όνειρα -μαύρα πουλιά
με βυθίζουν στα σκοτάδια του νου
κι επιστρέφω στο δάσος
που δεν καταφέρνω να διασχίσω
Γι αυτό σου λέω
«Ότι έχεις να μου πεις
Κρατησέ το γι αργότερα»
Όταν έχει χιονιά
Εχω ανάγκη τη ζεστασιά των λόγων σου
Ντίνα Ζαγάρη (13/11/2018)
