Ζούσε κάποτε μια άρρωστη γριούλα.
Όταν ο άντρας της απεβίωσε η γριούλα πήγε να ζήσει με τον γιό της που είχε γυναίκα και μια κόρη.
Όσο περνούσε ο καιρός η όραση και η ακοή της γριούλας εξασθενούσε , τα χέρια της έτρεμαν που της έπεφτε το φαγητό στο πάτωμα .
Ο γιός της και η γυναίκα του άρχισαν να ενοχλούνται απο την ακαταστασία που προκαλούσε η γριά και είπαν δέν πάει άλλο.
Τοποθέτησαν ένα τραπεζάκι κοντά στήν αποθήκη και την ανάγκασαν να τρώει τα γεύματα της εκεί μόνοι της. Κατά την διάρκεια του γεύματος η γριούλα δάκρυζε …αλλά κανένας δέν της έδινε σημασία .
Ένα βράδυ πριν το δείπνο το μικρό κοριτσάκι καθόταν στο πάτωμα και έπεζε με τα τουβλάκια του. “Τί φτιάχνεις εκεί” τη ρώτησε ο πατέρας της. ” Φτιάχνω ένα μικρότραπεζάκι για σένα και την μαμά , για να μπορείτε να τρώτε μόνοι σας στήν γωνία όταν θα έχω μεγαλώσει ” …..
Το ίδιο βράδυ η γριούλα απεβίωσε.
