ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ
Ξημέρωσε μια Κυριακή
χωρίς κορδέλες στα μαλλιά της
μονάχα με ένα σαθρό χαμόγελο στα μάτια
Σκοντάφτω πάνω της μισοξυπνημένη
Θα βρέξεις σήμερα;
Μα ,είμαι ήδη πνιγμένη , δεν βλέπεις;
Της δίνω ένα πουκάμισο να το ντυθεί
Γυμνή και παγωμένη δεν είσαι όμορφη
Αντέχω , λέει
Αντέχω όλες τις συμφορές
και τα δρολάπια των καιρών
που , μη νομίζεις, μενετοί ποτέ δεν ήταν
Χαρούμενο ακούστηκε ένα μικρό κοτσύφι
στη στέγη της Παντάνασσας
Να χτυπήσω τις καμπάνες ,
όπως έκανα μικρό παιδί; ρωτώ
Μα εσύ καμπάνα έγινες , δεν το πήρες είδηση ακόμη;
Γέλασε και κοκκίνισαν πιο πολύ
τα κεραμίδια του τρούλου
Περιμένω τα χελιδόνια , είπε
άργησαν φέτος
Άνοιξα τη χούφτα μου
Της έδειξα ένα πούπουλο αγγέλου
και μια μικρή πεταλούδα
Τα αιώνια λάφυρά μου, είπα
Ποιόν νίκησες τόσο ασήμαντα μικρή που είσαι;
Ένας καχεκτικός πελαργός κροτάλισε
στο καμπαναριό
Κοίτα ! φώναξα
Ήρθε το νενικήκαμεν
Ντύσου λευκή και ακαταμάχητη
και πάμε να πάρουμε πίσω
τη ρομφαία
που μας χρωστούν οι ηττημένοι αιώνες …
(Φ.Β. 03020015 ”ΑΞΟΔΕΥΤΟ ΦΩΣ” 2018-19)
ΜΕΝΟΥΜΕ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
http://www.skplakas.gr/2000/12/radiostation.html
