Η Καίτη Ταζεδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και οι γονείς της ασχολούνταν με το εμπόριο. Παρακολούθησε μαθήματα ψυχολογίας στο Λονδίνο και επιστρέφοντας στην Αθήνα αποφάσισε να κάνει τα πρώτα της βήματα στο πλάι των δικών της, αλλά στην πορεία ανακάλυψε το κόσμημα. Οχι όμως αυτό που βλέπεις στη βιτρίνα και ξέρεις ότι έχει βγει από ένα καλούπι, αλλά το κόσμημα που γεννιέται μετά από μια ολόκληρη διαδικασία: σύλληψη, σχεδίαση, δέσιμο. Έτσι λοιπόν, η Καίτη Ταζεδάκη αποφάσισε να κάνει την αγάπη της «επάγγελμα» και πέτυχε. Το «Πετράδι», επί της οδού Βουκουρεστίου 20, δίδαξε τους Αθηναίους τι σημαίνει ντιζάιν κόσμημα.
Με τη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, από την έκθεση “Ελληνική Τοπιογραφία”, 18ος – 19ος αιώνας, Εθνική Πινακοθήκη.
«Μπαίνει κάποτε ένας κύριος στο Πετράδι να αγοράσει μία καρφίτσα μικρή για δώρο, κάτι που θα μπορούσε ενδεχομένως να φορέσει και ένας άντρας οπότε και του έδειξα πως να τη φοράει πάνω στο πέτο του σακακιού του. Λίγο καιρό μετά άρχισε να μου τηλεφωνεί. Με εύσχημο τρόπο, ευγενέστατα, κάθε φορά τον απέφευγα μέχρι που κάποια μέρα και ενώ με είχε ξαναπάρει τηλέφωνο μπαίνει στο μαγαζί μία κυρία και μου λέει πως θέλει να κάνει μία αλλαγή σε μία καρφίτσα και μου λέει το όνομά της, το οποίο ήταν το ίδιο με του κυρίου που είχα στη γραμμή. Του λέω τότε “με συγχωρείται αλλά πρέπει να εξυπηρετήσω την κυρία τάδε”. Και φυσικά έμεινε ξερός.Με διασκεδάζει το διπλό χτύπημα που δέχτηκε αυτός ο κύριος όσο και το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: Ποτέ ένας άντρας δε θα μάθει τί είναι αυτό ακριβώς που θέλουν οι γυναίκες» θα πει σε παλιότερη συνέντευξή της.
Ζωηρή, γοητευτική και πάντα επίκαιρη η Καίτη Ταζεδάκη αφουγκράζεται τους καιρούς και σχεδιάζει. «Με την καρδιά της, την ψυχή και την πιστόλα της πολέμησε η Ελληνιδα το 1821» σχολιάζει η ίδια στη λεζάντα της ανάρτησης του κοσμήματός της για την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης. Μια πιστόλα με μια καρδιά. Την καρδιά μιας γυναίκας.
«Με την καρδιά της, την ψυχή και την πιστόλα της πολέμησε η Ελληνιδα το 1821»
«Η πηγή έμπνευσής μου είναι πρωτογενής. Είναι αυτό που λέμε “το είχα μέσα μου”. Ξεκίνησα να σχεδιάζω μόνη μου σιγά σιγά, δειλά δειλά. Αλλωστε το βασικό προσόν το διέθετα. Δεν ξέρω αν έχω ταλέντο δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό , το σίγουρο όμως είναι ότι διέθετα φαντασία. Για να σχεδιάσεις κόσμημα επιβάλλεται να έχεις φαντασία. Κατά κάποιο τρόπο όμως είχα τις απαραίτητες προσλαμβάνουσες» θα πει η ίδια παλιότερα ορίζοντας τον τρόπου αντιλαμβανόταν και συνεχίζει να αντιλαμβάνεται τα σχήματα. Με την καρδιά της. Με την καρδιά μιας γυναίκας.
