Αγαπημένη μου ξενιτιά
Ένα κύμα έγινα
που ακουμπώ στην αμμουδιά σου
Ένα κύμα που φέγγει σαν Φάρος
για όσους χάσαν την ελπίδα τους
μές στα βαθιά νερά του κόσμου
Πάνε χρόνια που ξεκίνησα για να σε συναντήσω
Χάραξα την πορεία μου στα κυματα
την άπλωνα στην άμμο την ξανθή
Χυμούσαν οι βοριάδες και την γκρέμιζαν
Μα τώρα κοίτα
ήρθα καβαλα στα φτερά ενός ποιήματος
ενός πουλιού από στίχους ζωγραφισμένο
και σου γράφω την ομορφιά της ψυχής μου
μ όλα μου τα υφαντά και τα χρώματα
με όλα μου τα μυστικά και τα δάκρυα
με όλες μου τις μυρωδιές και τα ονειρα
και πλημμυρίζω τους δρόμους σου
με όλα τα ωσανά της καρδιάς μου
Και σ όποιο λιμάνι θενά κεντά η αγάπη
την ομορφιά σου
Και σ όποιο φαράγγι θα αντιλαλεί βαθιά η φωνή μου
Κι σ όποια μάτια ανακαλύπτω τη θάλασσά σου
Θα βρισκω εσένα
και όταν θα φεύγω
πάντα σε σένα θα ξαναγυρνώ
Ένα κύμα εγινα
Κύμα παντοτινά δικό σου …
Μ. Η.
