Ζουμπουλάκης Γιάννης
21.11.2019, 08:15
Στις τρισήμιση ώρες διάρκειάς της, η τελευταία, μεγαλεπήβολη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, μια τοιχογραφία του οργανωμένου εγκλήματος στην Αμερική από την δεκαετία του 1950 μέχρι τις αρχές του νέου μιλένιουμ, μπορεί να γίνει ακόμα και εξαντλητική.
Γιατί είναι όντως κουραστικό ν’ ακούς επί 3 ½ ώρες ιταλικής καταγωγής αποβράσματα του αμερικανικού υποκόσμου να μιλούν ακατάπαυστα με την γνωστή, εκνευριστική αργκό τους και στην ουσία να επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια χωρίς η πλοκή να προχωρά ιδιαίτερα ή τελικά, να έχει ιδιαίτερη σημασία. Και πράγματι δεν έχει παρότι στην καρδιά της βρίσκεται η σχέση ενός ιρλανδικής καταγωγής κακοποιού ονόματι Φρανκ Σίραν (Ρόμπερτ Ντε Νίρο) με τον βασιλιά του συνδικάτου των αμερικανών φορτηγατζήδων (Teamsters) Τζίμι Χόφα (Αλ Πατσίνο), γνωστό για τις επαφές του με το οργανωμένο έγκλημα.
Οι ταινίες της εβδομάδας: Γκάνγκστερ καρικατούρες | tovima.gr
O Tζο Πέσι (αριστερά) τα λέει με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο σε σκηνή από τον «Ιρλανδό»
«Οιρλανδός» («The Irishman», ΗΠΑ, 2019). Δραματική περιπέτεια του Μάρτιν Σκορσέζε.
Στις τρισήμιση ώρες διάρκειάς της, η τελευταία, μεγαλεπήβολη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, μια τοιχογραφία του οργανωμένου εγκλήματος στην Αμερική από την δεκαετία του 1950 μέχρι τις αρχές του νέου μιλένιουμ, μπορεί να γίνει ακόμα και εξαντλητική.
Γιατί είναι όντως κουραστικό ν’ ακούς επί 3 ½ ώρες ιταλικής καταγωγής αποβράσματα του αμερικανικού υποκόσμου να μιλούν ακατάπαυστα με την γνωστή, εκνευριστική αργκό τους και στην ουσία να επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια χωρίς η πλοκή να προχωρά ιδιαίτερα ή τελικά, να έχει ιδιαίτερη σημασία. Και πράγματι δεν έχει παρότι στην καρδιά της βρίσκεται η σχέση ενός ιρλανδικής καταγωγής κακοποιού ονόματι Φρανκ Σίραν (Ρόμπερτ Ντε Νίρο) με τον βασιλιά του συνδικάτου των αμερικανών φορτηγατζήδων (Teamsters) Τζίμι Χόφα (Αλ Πατσίνο), γνωστό για τις επαφές του με το οργανωμένο έγκλημα.
Σύνταξη : Ποιοι δημόσιοι υπάλληλοι βγαίνουν νωρίτερα σε σύνταξη
Τι βλέπουμε τελικά στην οθόνη, μεγάλη ή μικρή δεν έχει σημασία, αν όχι μια επανάληψη πραγμάτων που ο ίδιος δημιουργός έχει πει πολύ καλύτερα και πολύ νεώτερος σε ταινίες όπως τα «Καλά παιδιά» και το «Καζίνο»; Δεν νομίζω ότι ο «Ιρλανδός» διαφέρει σε πολλά σημεία, πέρα βέβαια από το προφανές: οι συντελεστές του, τότε, ήταν νεότεροι και σήμερα προσπαθούν να παίξουν και να φαίνονται νέοι, κάτι που δεν γίνεται.
Ανεξαρτήτως από το αν θα προταθεί ή κερδίσει Οσκαρ, το μακιγιάζ αυτής της ταινίας δεν παύει να είναι κακό, τα ρετουσαρισμένα πρόσωπα των Ντε Νίρο, Πέσι και Πατσίνο είναι γκροτέσκα, σκέτες καρικατούρες.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η κινησιολογία των ηθοποιών, κυρίως του Ντε Νίρο που θα πρέπει να δείχνει 30, 40, 50 και 60 χρονών την ώρα που στην πραγματικότητα είναι 76. Με όλον τον σεβασμό στον Σκορσέζε, όχι, ο Ντε Νίρο δεν πείθει ποτέ ως νέος και είναι άξιον απορίας που ένας σκηνοθέτης της εμπειρίας του Σκορσέζε έπεσε σε αυτή την παγίδα.
THE IRISH 2019
ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ
ΠΗΓΗ
ΤΟ ΒΗΜΑ
