Ήταν μια ξεχωριστή μέρα
Από το πρωί έλαμπε το
πρόσωπο της…άστρο
σε Αφεγγαρο ουρανό..
Είχε προηγηθεί μια συνομιλία
τους.Τα είχαν βρει …δεν θα
χανόταν πάλι.
Εριξε στο κρεβάτι
ανακατα τα ρούχα της .. να διαλέξει
Θυμήθηκε το χρώμα που του άρεσε
Κόκκινο της φωτιάς …έψαξε με
αγωνία να το βρει…Ήταν ένα μεταξωτό
φόρεμα χωρίς ίχνος ντεκολτέ…
Σεμνή και ακραία την ήθελε
Να φαίνεται ποθητή αλλά να είναι μόνο
δική του… Ντύθηκε έβαλε λίγο άρωμα
και βγήκε …Στον δρόμο όταν συναντούσε
γνωστή φιγούρα έλεγε μια βιαστική καλημέρα
και χανόταν πάλι … Βιαζόταν…Ήταν η ώρα
περασμένη .Είχε ένα σφίξιμο στο στομάχι και
μια πεταλούδα στην ψυχή..
Έσμιξαν η αμφιβολία με την ζηλοτυπία ..της κατέστρεφαν μια ζωή τις σχέσεις…Δεν τον
άντεχε τον εαυτό της που δινόταν στον
έρωτα … αμαχητί.
Την χαλούσε κάθε φορά που
ερχόταν πολύ κοντά η ζήλια του…Ήταν η αιτία που τον διέγραφε από την ζωή της ..
και πάλι υποχωρούσε…
Τον αγαπούσε σαν
το άνυδρο χώμα την βροχή…Τόσες μέρες
που δεν μιλούσαν του έγραφε σε χαρτί τις
σκέψεις της .
Πάντα μετρούσε η γνώμη του
Ξεστρατησε πάλι ο νους της στα περασμένα
και εκεί στην στροφή του δρόμου δεν είδε
ένα φορτηγό που έτρεχε με σπασμένα φρένα
Και ήταν τόσο κοντά η ευτυχία…Λ.Β.
13 αιώνες
