Η εξάπλωση του κοροναϊού είναι κάτι παραπάνω από ραγδαία και ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται για παράδειγμα στην Ιταλία θα έπρεπε να προβληματίζει περισσότερο τις ελληνικές αρχές που πηγαίνουν βήμα – βήμα στο κλείσιμο σχολικών μονάδων.
Κάθε μέρα που περνάει τα αρμόδια υπουργεία κλείνουν κατά περίπτωση όσα σχολεία θεωρούν «ύποπτα» διότι προφανώς φοβούνται το πολιτικό κόστος και ενδεχομένως τον πανικό που ενδέχεται να δημιουργηθεί από το ξαφνικό κλείσιμο όλων των σχολείων.
Μακάρι να έχουν δίκιο και να μην χρειάζεται να αποδειχθούμε μάντεις κακών.
Όμως δεν έχει καμία λογική συνέχεια να κλείνεις ένα σχολείο και να κρατάς ανοικτά άλλα 4 που βρίσκονται στο ίδιο κτηριακό συγκρότημα, στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο.
Αυτό δεν εξηγείται και επιστημονικά δηλαδή.
Περιμένουν ακούμε να εμφανιστεί έστω ένα πρώτο κρούσμα σε κάποιο σχολείο για να κλείσει. Μα αν εμφανιστεί ένα κρούσμα σε σχολείο και επιβεβαιωθεί, σημαίνει ότι ήδη έχουν κολλήσει κι άλλα παιδιά.
Όταν διαπιστωθεί το πρώτο περιστατικό, ο ιός θα έχει περάσει σε ολόκληρη ομάδα ανθρώπων, οπότε το κλείσιμο είναι σχεδόν άχρηστο!
Όταν ο ιός βρεθεί σε απόλυτη διασπορά τότε το κλείσιμο των σχολείων δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα. Άραγε αυτό δεν το αντιλαμβάνεται κανείς;
Οι πολίτες που έχουν παιδιά έχουν ήδη πανικοβληθεί, δεν χρειάζεται να γίνει κάτι παραπάνω.
