Κώστας Μαυραγάνης
ΗuffPost Greece
Δεν χρειάζεται να έχει ασχοληθεί κανείς ιδιαίτερα με τον χώρο των θεωριών συνωμοσίας για να γνωρίζει τους «Ιλλουμινάτι»: Οι «Πεφωτισμένοι» (εμβληματικό όνομα στον κόσμο των μυστικών οργανώσεων/ αδελφοτήτων) θεωρείται πως δημιουργήθηκαν πάνω από δύο αιώνες πριν, ως αντίδραση στην επιρροή της Εκκλησίας στην καθημερινή ζωή.
Βεβαίως, έκτοτε έχουν πρωταγωνιστήσει σε ταινίες και βιβλία, βιντεοπαιχνίδια, επιτραπέζια κλπ, με την (όποια) πραγματικότητα να μπλέκεται με τη φαντασία, δημιουργώντας περισσότερο ή λιγότερο γοητευτικές θεωρίες συνωμοσίας. Ανάλογα με την προσέγγιση, οι Ιλλουμινάτι μπορεί να θεωρούνται «καλοί» (μια μυστική αδελφότητα φωτισμένων ανθρώπων που μάχονται από τις σκιές κατά του σκοταδισμού) ή «κακοί» (μια σκιώδης οργάνωση η οποία κινεί τα νήματα παγκοσμίως, διατηρώντας την παγκόσμια κυριαρχία).
Σε κάθε περίπτωση, θεωρείται πως οι «Πεφωτισμένοι» υπήρξαν στα αλήθεια (αν και μάλλον απείχαν από τις περισσότερες προσεγγίσεις που συναντά κανείς στις φανταστικές ιστορίες όπου πρωταγωνιστούν)- και υπάρχει μια πόλη στη Βαυαρία (Γερμανία) που αξίζει τον τίτλο της «γενέτειράς» τους.
Η πόλη αυτή, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του BBC, είναι το Ίνγκολστατ, όπου δημιουργήθηκε η αδελφότητα και, ακόμα και σήμερα, θεωρείται από κάποιους πως λαμβάνουν χώρα μυστικές συναντήσεις τους.
Ποιοι ήταν οι Ιλλουμινάτι
Το «Τάγμα των Πεφωτισμένων» ιδρύθηκε την 1η Μαΐου 1776 από τον Άνταμ Βάισχαουπτ, καθηγητή Νομικής στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολσταντ, με σκοπό την αντίσταση στην επιρροή της θρησκείας στην κοινωνίας και την κατάχρηση εξουσίας από το κράτος, μέσω μιας ασφαλούς κοινότητας για κριτική, διάλογο και ελεύθερη έκφραση. Εμπνεόμενος από τους Ελευθεροτέκτονες και τους φιλοσόφους του Γαλλικού Διαφωτισμού, ο Βάισχαουπτ πίστευε πως η κοινωνία δεν θα έπρεπε πλέον να διέπεται από θρησκευτικές αξίες και αρετές: Αντ’αυτού ήθελε μια πολιτεία ελευθερίας και ηθικής ισότητας, όπου η γνώση δεν περιοριζόταν από θρησκευτικές προκαταλήψεις. Ωστόσο, στο Ίνγκολστατ εξακολουθούσε να κυριαρχεί ο συντηρητισμός, και η ύλη που διδασκόταν στο, ελεγχόμενο από τους Ιησουΐτες, πανεπιστήμιο όπου εργαζόταν ο Βάισχαουπτ ήταν από στενό έλεγχο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Βάισχαουπτ- απόγονος Εβραίων που είχαν ασπαστεί τον Χριστιανισμό, σύμφωνα με το National Geographic, ο οποίος είχε μείνει ορφανός σε νεαρή ηλικία- ήταν ανέκαθεν ανήσυχο πνεύμα, και μάλιστα σε μια Ευρώπη σε αναβρασμό, με τις ιδέες του Διαφωτισμού να κερδίζουν έδαφος και τον Ελευθεροτεκτονισμό να εξαπλώνεται- όπως και η ενασχόληση με τον εσωτερισμό και τον μυστικισμό. Ο ίδιος δεν φαίνεται να ήταν εναντίον της ίδιας της θρησκείας, αλλά εναντίον του τρόπου άσκησης και επιβολής της.
Στην αρχή, όπως αναφέρεται στο αφιέρωμα του BBC, ο Βάισχαουπτ επέλεξε τους πέντε πιο ταλαντούχους φοιτητές Νομικής του, ωστόσο το δίκτυο μεγάλωσε, με τα μέλη του να προωθούν τους στόχους του μέσω ριζοσπαστικών διδασκαλιών , ενώ παράλληλα στηνόταν ένα εκτεταμένο δίκτυο πληροφοριοδοτών που παρακολουθούσαν σημαντικές φιγούρες της κυβέρνησης και της Εκκλησίας, με σκοπό τη συγκέντρωση πληροφοριών που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες στους Ιλλουμινάτι.
Με τη βοήθεια του βαρώνου Αδόλφου Κνίγκε (Γερμανός διπλωμάτης που έφερε στοές των Ελευθεροτεκτόνων στους κόλπους των Ιλλουμινάτι) η οργάνωση ξεπέρασε τα 2.000 μέλη, στη Βαυαρία, τη Γαλλία, την Ουγγαρία, την Ιταλία, την Πολωνία και αλλού.
Αξίζει να σημειωθεί πως στην ιεραρχία και του τελετουργικό της υπήρχε η βαθμίδα «Minerval», από τη Μινέρβα- τη ρωμαϊκή «εκδοχή» της Αθηνάς, θεάς της σοφίας της αρχαίας Ελλάδας- συμβολίζοντας την επιθυμία για εξάπλωση της γνώσης.
Ωστόσο, η οργάνωση δεν διέφυγε την προσοχή των αρχών: Μια δεκαετία μετά την ίδρυσή της, διείσδυσαν πράκτορες της βαυαρικής κυβέρνησης, αφού ριζοσπαστικά κείμενά της είχαν πέσει στα χέρια των αρχών.
Οι Ιλλουμινάτι διαλύθηκαν και ο Βάισχαουπτ εξορίστηκε από το Ίνγκολστατ για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του στη γερμανική πόλη Γκόθα, 300 χλμ βορειότερα. Παρόλα αυτά, οι Ιλλουμινάτι εξακολουθούν να συναρπάζουν τη φαντασία, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως δεν διαλύθηκαν ποτέ στην πραγματικότητα, αλλά πήγαν ακόμα βαθύτερα στις σκιές, συνεχίζοντας να δρουν εναντίον του κατεστημένου.
Σε αυτούς και στην παρασκηνιακή επιρροή τους αποδίδονται κομβικής σημασίας γεγονότα, όπως η Γαλλική Επανάσταση, η δολοφονία του Κένεντι και πολλά πολλά άλλα, ενώ έχουν πρωταγωνιστήσει και σε έργα όπως το «Angels and Demons» (ελληνικός τίτλος «Ιλλουμινάτι») του Νταν Μπράουν, το «Εκκρεμές του Φουκώ» του Ουμπέρτο Έκο κ.α..
Γενικά θεωρείται μια «σούπερ συνωμοσία»- δηλαδή μια συνωμοσία που ελέγχει μικρότερες συνωμοσίες.
