Μοιάζεις με γάτα που νωχελικά ξαπλώνει στην καρέκλα του μοναχικού από πάθος δωματίου.
Η φύση σου χάρισε αιλουροειδές κορμί για πλήθος ακροβατικών κινήσεων πλασμένο.
Κουλουριάζεσαι με τέχνη,
παραμονεύοντας τα χάδια μου,
σπινθήρες ξεπηδούν από τα μάτια σου,
φλεγόμενα ένστικτα στην λάβα του καλοκαιριού,
πυρόξανθες ανταύγειες εκπέμπει το τρίχωμα σου.
Ακτινοβολούν στο χώρο οι συναρπαστικές λεπτομέρειες μιας γοητείας που υποκινείται από καλοκουρδισμένα νάζια,
με την ακρίβεια ενός πανακριβου ρολογιού,
που δείχνει ακριβώς την κατάλληλη ώρα για ν η ακονίσεις τα νύχια της πανούργας φιλάρεσκειας.
Με μαεστρία κατευθύνεις το αρσενικό μου ερέθισμα,
παγιδεύοντας επιμελώς την τρυφερή μου εξάρτηση,
μόλις αρχίσεις να κουνάς την χαριτωμένη ουρά σου,
σινιάλο κάνει στην ανάγκη μου ο έρωτας,
να τυλιχτώ στα πόδια σου,
υποταγμένος και άβουλος,
σαν τους αμήχανους θαυμαστές της ομορφιάς των θηλυκών υπάρξεων.
Κι όμως,θα ήταν πιο βολικό να σουν γυναίκα,
στα παπλώματα να παίζουμε κρυφτό με μαξιλάρια ηδονής.
Γιώργος
Μιχαλόπουλος
Αφιερωμένο…
Στα τρυφερά μας κατοικίδια.
