Ο Ευάγγελος Κούδας, αθλητής του τριάθλου, ο οποίος έγινε τελικά πιο δυνατός: «Η διάγνωση έγινε το 2002.
Σε νεανική ηλικία, όπως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Ήμουν μόλις 23 ετών, κατά τη διάρκεια των σπουδών μου.
Ήταν ένα μεγάλο σοκ, ενώ είσαι έτοιμος να ανοίξεις πανιά και να εξερευνήσεις τον κόσμο, ανακαλύπτεις ότι είσαι αναγκασμένος να έχεις έναν ‘σύντροφο’ στο ταξίδι σου, μια παρέα απρόβλεπτη, συχνά δύστροπη, που έχει τον τρόπο της να επιβάλλεται. Δεν είναι όμως αυτή η επιβολή μονόδρομος, θέλω να το τονίσω αυτό.
Πάντα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, αλλά τα δικά μας θέλω είναι πιο σημαντικά από αυτά του ‘δύστροπου συνοδοιπόρου’ μας. Στάθηκα τυχερός και πέρασα ένα μεγάλο διάστημα ασυμπτωματικός, πράγμα που με βοήθησε να συμβιβαστώ με την κατάστασή μου. Ήταν μια αργή διαδικασία, αλλά πιστεύω ότι με έκανε πιο δυνατό».
«Διαγνώσθηκα τον Οκτώβριο του 2006. Φοβήθηκα, αλλά μέσα μου επικράτησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και η επιθυμία μου για ζωή. Έδωσα χρόνο για να πάρω τις απαντήσεις μου και να προσαρμοστώ στη καινούρια εκείνη συνθήκη ζωής», λέει από την πλευρά του στο Κουτί της Πανδώρας ο Απόστολος Δαβής, ο οποίος αγωνίζεται στην ξιφασκία με αμαξίδιο.
Ο ρόλος του αθλητισμού και της ψυχολογίας
Είναι ο αθλητισμός φάρμακο ή έξτρα καταπόνηση; Για τον Απόστολο Δαβή η ερώτηση είναι καθαρά ρητορική: «Μπορεί η ζωή να αποτελέσει εμπόδιο για τη ζωή;», απαντά, αντιστρέφοντας το ερώτημα. «Δεν είναι καθόλου απαγορευτική ως διάγνωση. Με τις θεραπείες που διαθέτουμε σήμερα, οι περισσότεροι ασθενείς είναι σε πάρα πολύ καλή κλινική κατάσταση. Ένα σημαντικό ποσοστό είναι σε άριστη κατάσταση, δεν έχει καθόλου κινητικά προβλήματα.
Οι περισσότεροι ασθενείς μας, λοιπόν, μπορούν να αθληθούν. Εμείς προτείνουμε τουλάχιστον μια σωματική δραστηριότητα και να συμμετέχουν σε όποιο άθλημα αγαπούν. Η σωματική δραστηριότητα κι η άθληση ωφελούν με πολλαπλούς τρόπους το ανοσοποιητικό σύστημα κι αυτή είναι μια πάθηση αυτοάνοση.
Ως γνωστόν, η άθληση έχει ευεργετικές ψυχολογικές ιδιότητες, αλλά και ουσιαστική δράση στο σώμα και σίγουρα στο ανοσοποιητικό. Προτείνουμε σε όλους να αθλούνται και από την εμπειρία μου μπορώ να σας πω ότι αρκετοί, κυρίως οι νεότεροι, αθλούνται συστηματικά και το καταφέρνουν πάρα πολύ καλά», υποστηρίζει ο καθηγητής Σπύρος Κονιτσιώτης.
Ο ψυχολόγος Δημήτρης Πετρούνιας εξηγεί στο Κουτί της Πανδώρας: «Αποτελεί κοινό τόπο πως ο αθλητισμός γενικότερα συμβάλει στην βελτίωση της ψυχικής και σωματικής υγείας, ενισχύοντας μάλιστα σημαντικά το ανοσοποιητικό σύστημα. Ειδικά για την περίπτωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας έρευνες μας έχουν δείξει πως προσαρμοσμένες ασκήσεις με αντιστάσεις (βάρη, λάστιχα) έχουν θετικά αποτελέσματα, καθώς με την αύξηση της δύναμης βελτιώνονται η ισορροπία, η ικανότητα κίνησης κι επιδρούν θετικά στη φυσική κατάσταση.
Με την παρουσίαση των πρώτων θετικών αποτελεσμάτων η ψυχολογία του ασθενούς αποκτά θετικό πρόσημο και ενισχύεται το κίνητρο περαιτέρω κινητοποίησης του. Όσο αφορά τον παράγοντα της ηλικίας διαδραματίζει ρόλο στο επίπεδο άθλησης και στα αποτελέσματά της, όμως σχεδόν πάντα έχει αποδειχθεί πως στο τέλος έχει θετικά σωματικά και ψυχολογικά αποτελέσματα ανεξαρτήτως ηλικίας».
«Φάρμακο!», τονίζει κι ο Βαγγέλης Κούδας. «Με όσο περισσότερη έμφαση μπορώ να δώσω, ο αθλητισμός και η άσκηση γενικότερα είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για τον εαυτό μας. Για τον καθένα μας! Είτε πάσχει από κάτι είτε όχι, η συχνή άσκηση (αν μπορούμε και καθημερινή), η σωστή διατροφή, ο αρκετός και ποιοτικός ύπνος πιστεύω ότι είναι χρυσοί κανόνες που πρέπει όλοι μας να ακολουθούμε.
Για εμάς που πάσχουμε από ΣΚΠ είναι ακόμα πιο σημαντικό, βοηθάει πολύ, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Και η ιατρική κοινότητα νομίζω το αποδέχεται πλέον, νομίζω έχει ήδη ξεκινήσει η συνταγογράφηση της άσκησης σε κάποιες περιπτώσεις», προσθέτει.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ.gr
