Για μερικές μέρες που βρέθηκα στην πρωτεύουσα πολιτεία του Μεξικού (Mexico City) μεσα στους δρόμους, σε πάρκα, στο μουσείο, μεσα σε πλατείες, η πόλις είναι γεμάτη με ελληνικά αγάλματα.
Και τα προσέχουν σαν τα μάτια τους…
Βρέθηκα και μίλησα με ανθρώπους του Μεξικού που με υπερηφάνεια φωτογραφίζονται μπροστά στα αγάλματα. Γνωρίζουν τα πάντα γι’ αυτά!
Οι ίδιοι έχουν ονόματα ελληνικά, όπως Πλάτο, Ακίλεο, Αφροντάιτη, Ατένα, Σώκρατες, Χιπποκράτες, Χέκτωρ…
Τον θεό τους τον λένε Dias > Ντίας (Δίας)…
Και αισθάνομαι τόσο μικρός μέσα στον δικό μου πολιτισμό, που κάποιοι άλλοι τιμούν και πιστεύουν ότι μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Αυτό είναι το παράπονό μου…
Ο ελληνικός μας πολιτισμός, η ιστορία μας… να την αγαπούν και να την πιστεύουν κάποιοι άλλοι, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού…
Ο θεός Ποσειδών οδηγεί το τέθριππον άρμα του…
Μήπως είμασταν εμείς εκεί και τους δώσαμε όλα αυτά, που σήμερα βλέπουμε εκεί;..
Ας το σκεφτούμε λιγάκι περισσότερο αυτό…
ΠΗΓΗ: Φ. ΤΟΥΜΠΑΝΟΣ, 5.10.2020. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 6.10.2020.
