Χειμωνιάτικα Αστέρια
Έρχεται ακόμα ένας χειμώνας,
που μοιάζει σε σένα.
Έχει το χρώμα των ρούχων σου,
το χρώμα της σκιάς σου,
τον ήχο των βημάτων σου,
τον ήχο της φωνής σου.
Πόσοι χειμώνες ήρθαν,
φέρνοντας μαζί τους το άρωμα σου.
Κανείς όμως δεν έφερε
τον χτύπο της καρδιάς σου.
Θα περιμένω άλλον έναν χειμώνα,
να δώ μέσα από την βροχή
το χρώμα των ματιών σου.
Εκείνο το ψυχραμένο πράσινο,
που ζέσταινε όταν χαμογελούσες.
Τώρα, όμως, δεν χαμογελάς.
Χάνεσαι, φεύγεις,
κι εγώ μένω πίσω,
να περιμένω τον χειμώνα,
καρτερώντας υπομονετικά να σε αντικρίσω.
Μελαγχολία που φέρνει ο χειμώνας ,
και κάποιες μνήμες δυνατές,
που φέγγουν σαν χειμωνιάτικα αστέρια,
γύρω από αγάπες μακρινές.
Ταράζεται λίγο το μυαλό,
μετά όμως θα σωπάσει.
Όταν θα φύγει ο χειμώνας,
θα φύγεις και εσύ μαζί του.
Άχ, να γινόταν να μην ξανάρθει ο χειμώνας
και ούτε εσύ στην μνήμη μου.
Μέχρι και το τελευταίο
χειμωνιάτικο αστέρι να σβήσει,
η σκέψη μου πίσω
σε εσένα θα γυρίζει.
