Έφτασε η ώρα του αποχωρισμού,ο ηλικιωμένος χρόνος βαδίζει στα σκοτεινά μονοπάτια της επιθανάτιας γραμμής των συνόρων του αύριο.
Δεινοπάθησε για να ξεχρεώσει τα γραμμάτια της ηλικίας των δανεικών αναμνήσεων,υπέστη περικοπές στην σύνταξη της αυτοσυντήρησης,ταλαιπωρημένος και εξουθενωμένος από τα πολλαπλά κατάγματα στους αγκώνες της συνείδησης.
Με συχνά εγκεφαλικά επεισόδια να επιβαρύνουν την σωματική του ρώμη,δίχως κοινωνική περίθαλψη των ανίατων εκφυλιστικών ασθενειών της αξιοπρέπειας,μέχρι την οριστική διάγνωση για μετάσταση του καρκίνου της Επικοινωνίας.
Αφημένος στην τύχη του,να καρκινοβατεί μεταξύ φυσικής φθοράς της μνήμης, και τεχνητής αφθαρσίας των προσωπικών χαρακτηριστικών της λογικής.
Πέρασε από σαράντα κύματα νομοσχεδίων,υπέστη μείωση δικαιωμάτων έκφρασης,οδηγήθηκε στο κρατητήριο της εξουσίας,προσπάθησε να διαφύγει στο εξωτερικό,μάταια και αναπόδραστα τα τελικά σχέδια βελτίωσης του τρόπου ζωής.
Διέβη τον στοχαστικό Ρουβίκωνα με την συνεργασία των λαθρεμπόρων ανάγνωσης,αμφιταλαντεύηκε μεταξύ των διλημμάτων της υποταγής και των απονενοημένων εγχειρημάτων της ανεξαρτησίας των πεποιθήσεων.
Στο λυκαυγές της νέας χρονιάς έμαθε για τον απαγχονισμό της Δημοκρατίας,την γκιλοτίνα της φτωχοποίησης.
Έμεινε σταθερός στις δεσμεύσεις της ανυποχώρητης κοσμοθεωρίας του,για εξάντληση των ορίων ημερολογιακής αντοχής.
Δεν υπέγραψε προ-σύμφωνο διαβίωσης με την εξαθλίωση.
Δεν ψήφισε υπέρ του συμφώνου επιβίωσης με την χρεοκοπία.
Πολέμησε και νικήθηκε από τον θάνατο,-συνέταιρο της αιωνιότητας-,το σύμφωνο συμβίωσης με τις τέσσερις εποχές τον έχρισε πολυγαμικό σύντροφο της φύσης…
Ένα τελευταίο βλέμμα στο φεγγάρι, που έβγαλε στο παράθυρο του απέραντου Σύμπαντος το λαμπερό του πρόσωπο.
Φωνήεντα συμβίωσης με την διαχρονικότητα υπεγράφησαν στο τελωνείο της οριστικής απουσίας…
Ω τι κόσμος….
Ω τι πόνος.
Γ
Μιχ
